ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΕΛΕΝΗΣ ΦΕΡΔΗ

Είναι πικρό, οδυνηρό, αναπάντεχο, άδικο.

Η Ελένη μας όμως δεν είναι πια μαζί μας.

Έφυγε ξαφνικά σκορπώντας θλίψη και πόνο στους δικούς της, σε συγγενείς, φίλους και συνεργάτες. Η γλυκιά Ελένη δεν είναι εδώ.

Ελένη, για όλους εμάς που βαδίσαμε στους δρόμους της εκπαίδευσης μαζί σου για 15 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕΕΠΦ, η απώλειά σου είναι αβάσταχτη. Θα μας λείψουν η ηρεμία και η απλότητά σου, το υποστηρικτικό σου πνεύμα, ο ευθύς χωρίς περιστροφές ή δεύτερες σκέψεις λόγος, η αποφασιστικότητά σου. Θα είσαι πάντα στην καρδιά μας, παράδειγμα για την τόλμη των επιλογών σου. Όταν οι περισσότεροι γιατροί αναζητούν την αντίθετη κατεύθυνση, εσύ εγκατέλειψες τη βόλεψη του μεγάλου αστικού κέντρου και μετακινήθηκες στην Καστοριά, όπου για χρόνια πρόσφερες ακούραστα τις υπηρεσίες σου ως Αναισθησιολόγος στις πιο αντίξοες συνθήκες χωρίς γκρίνια και περιαυτολογίες για την επιλογή σου. Ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή σου, έτρεχες να βοηθήσεις για να μη μείνει το Νοσοκομείο ακάλυπτο, εφημερεύοντας και συνεχόμενα τριήμερα όπως και λίγες μέρες πριν φύγεις για πάντα από κοντά μας. Προτιμούσες να αφήσεις ακάλυπτο τον εαυτό σου παρά το αγαπημένο σου Νοσοκομείο και τους συνεργάτες σου!

Ελένη, θα λείψεις σε όλους, κυρίως όμως στην Ομάδα της Δυτικής Μακεδονίας της ΕΕΕΠΦ, που τόσο πολύ τους στάθηκες και τους βοήθησες χωρίς αρχηγιλίκια και κομπασμούς, πάντα απλή και καταδεκτική, έτοιμη, ανάμεσα σε ατέλειωτες εφημερίες, να τρέξεις να στηρίξεις εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενους σε κάθε είδους εκπαιδευτική δράση.

Ελένη, τα λόγια δεν μπορούν να σκεπάσουν το κενό που αφήνεις, είναι φτωχά για να σε περιγράψουν. Οι σκέψεις μας είναι με την αγαπημένη σου οικογένεια, με το Γιώργο, τον Ηρακλή και τη Δανάη που θα πρέπει να αντέξουν και να σηκώσουν το βάρος της απουσίας σου.

Αιωνία σου η μνήμη!